Anna Elżbieta Nabel

Prawy profil: siostrzenica Danuty Nabel-Bochenkowej, wnuczka Czesława Nabel; urodzona pomiędzy "Zimą" Breughel'a starszego a narodzinami "Wiosny" Botticellego.

Lewy profil: z jej duszą jest cos nie tak. Tkwi bowiem w przeszłości, czasem w niepamięci innych i w swoich absurdalnych wspomnieniach, które tylko ona pamięta. Pamięta na przykład milczącą Babcię, łypiącą wrogo kobietę z obrazu i obcięty palec.
Najbardziej ciekawi nas drugi człowiek. To dość perfidna rzecz móc odkrywać fragment po fragmencie krajobraz czyjegoś mózgu. Widzieć obrazy z jego wyobraźni, która najpierw zaskakuje, a potem staje się światem znajomych postaci i symboli.

En face: sztuka Anny, to świat, który ucieka wstecz. Dorosła Anna pokazuje: "Co dziecko zobaczyło w kościele?", "dlaczego dziewczynka odczuwa brak głowy?", "Co oznacza znikający w ciemności kot?", "dlaczego wujek zerka z ukosa?". Sztuka artystki przynosi i zarazem nie przynosi odpowiedzi. Anna zabiera nas w świat bezpieczny wydawać by się mogło, bo odległy i niebezpieczny, dlatego, że kryje się w nim coś, czego nie widać.

Artystka, mimo swego pozornego ekshibicjonizmu, bardziej się zasłania niż odsłania. Jeśli więc komuś uda się wejść i zrozumieć obrazy jej wyobraźni, to tak, jakby poznał jej zamiary wobec świata i siebie samej, oczekiwania, bunt, i może nawet skrawki - nie, raczej strzępki - wydarzeń, które zbudziły jej wyobraźnię, a ta z kolei zmusiła całą Annę do czynienia sztuki. Wtedy być może padnie odpowiedź na pytanie: "dlaczego dziewczynka odczuwa brak głowy?".

Małgorzata Maja Nabel-Bubień