|
|
Agnieszka Kujawa-BartosikSą artyści, którzy tworzą materializując swoje wewnętrzne demony i są tacy, którzy próbują je uładzić i uspokoić, zamykając w gładkim opakowaniu. Ja należę do tej drugiej kategorii - odnajduję się w tradycyjnej tematyce, a emocje wyrywają się na świat pod postacią płynącej, nieprzewidywalnej, trudnej do opanowania i pulsującej własnym życiem farby akwarelowej.
Katarzyna Wesołowska-WaszkowskaNowość każdej migawki teraźniejszości staje się szyfrem dekodowanym w następstwie chwil, tych nieważnych, bo przecież już nie oczekiwanych, albo ważnych historycznie. Ryzykowne jest powtarzanie, że się nie ma czasu, bo brzmi to tak ,jakby bez świadomości następstw, ktoś podważał własną świadomość istnienia; im mniej czasu tym mniej bycia. Soczysty czas szaleje, by utrwalić cokolwiek w pamięci i odejść bez nadziei na identyczny powrót lata. W obrazie tworzy się nowa przestrzeń dzięki czasowi i w czasie, w którego wszystkie przekroje i wymiary weszły barwy, przemieniając ten właśnie czas, wypełniając nowymi treściami.
|
|
|
|
