RAYMOND HOLWECK – Zaczął dawno temu, szkicując na bibule... Od tego czasu przeszedł długą drogę. Grafik i malarz samouk, nadal pracuje na papierze, kartonie, a także tkaninie używając atramentu, akwareli, farb olejnych i akrylowych. Postaci, zwierzęta, przedmioty, krajobrazy „radości życia” właściwe dla uniwersaliów poetyki onirycznej, dominanty Jego twórczości. Od 16 lat organizator salonu sztuki współczesnej pod nazwą „Artyści tutaj i gdzie indziej” w Feldkirch. Inicjator i organizator 6. edycji „Ogrodu Artystów” w Hochstatt w 2010 roku.


BERNARD LATUNER – ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Miluzie. Uczestnik wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych (Grand Palais w Paryżu, Muzeum Archeologiczne w Strasburgu, Muzeum Sztuk Pięknych w Miluzie, Bazylei), targów sztuki (Art Basel, FIAC – Paryż, Tel Aviv, START – Strasbourg), prezentacji w Instytutach Francuskich (Niemcy, Holandia, Węgry) oraz w renomowanych galeriach (Galeria Appollonia, Galeria Jorgen). Jego prace znajdują się w kolekcjach Muzeum d’Art Moderne w Strasburgu, Colmar, Miluzie, Amsterdamie i Budapeszcie. Jest autorem filmów, video, fresków, scenografii teatralnych, zajmuje się także pracą dydaktyczną na Uniwersytecie w Miluzie. Od roku 2004 pracuje nad projektem „Peplum” – konfrontuje współczesne spoleczeństwo, „imperium amerykanskie” oraz dekadencki Rzym antyczny. Poszukuje inspiracji artystycznych w bogatej filmografii przedstawiajacej starożytność, nazywanej „Peplum”. Artysta uważa, że okres antyczny można porównać do współczesnego społeczeństwa – hedonistycznego i konsumpcyjnego. Peplum na długo pozostanie narcystycznym lustrzanym odbiciem przemocy i perwersji naszych czasów.


MAGALI MERKLEN – absolwentka Szkoły Sztuk Dekoracyjnych w Strasburgu. Ma w swoim dorobku wiele wystaw i nagród:  SM'ART Aix en Provence maj 2013  ART 3F Mulhouse listopad 2013. Magali zaprasza nas do świata swojej twórczości z właściwą sobie świadomością poetyckiej wartości gestu malarskiego. Podmiotem jej prac jest najczęściej człowiek, którego cielesność artystka stara się definiować przez walor chwili. Energia gestu, bogata paleta nadają pracom Artystki dynamiczną moc wypowiedzi.


ALEXANDRA PRAJER – absolwentka Wydziału Architektury i Urbanistyki Politechniki Gdańskiej.  Poza pracą w zawodzie architekta zajęła się tkaniną artystyczną. Jedną z jej prac wystawiono w Palais de Chaillot na Trocadéro w Paryżu. W 1981 roku, przed wprowadzeniem stanu wojennego w Polsce wyjechała do Nantes we Francji. Pracowała jako architekt, wykładała perspektywę w Atelier du Marais, tam też zrodziła się jej kolejna pasja – akwarela. W 1991 r. zamieszkała w Luksemburgu. Swoje akwarele prezentowała na wystawach w Luksemburgu, w Niemczech i we Francji, gdzie uhonorowywano ją licznymi nagrodami. W tym czasie prowadziła też kursy malarstwa w Esch sur Alzette . W 1999 r., po powrocie do Francji zamieszkała w Lille i zajęła się projektowaniem wnętrz. Otworzyła swoją galerię sztuki, w której przez 7 lat działalności wystawiała prace artystów europejskich. Od 2005 roku artystka poświęciła się całkowicie malarstwu. Pracownia w Pont-ŕ-Vendin, zaprojektowana wspólnie z mężem Robertem Janem van Santen stała się jednocześnie wielkim prywatnym zbiorem dzieł sztuki artystów z całego świata. Alexandra PRAJER uczestniczy w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych na świecie. 


LUCIENNE SMAGALA – dzieciństwo spędziła w atmosferze pracowni krawieckiej swojej matki w Zielonej Górze, gdzie w klimacie intymności, gdzieś za kotarą „klientki przymierzały swoje nowe sukienki”. Patterns – Topologia Tożsamości, to cykl inspirowany procesem tworzenia konstrukcji krawieckiej, ubrania człowieka jako powierzchni tożsamościowej – linii granicznej z jego światem zewnętrznym. To właśnie ta powierzchnia tożsamościowa – przestrzeń „pomiędzy” psychiką indywidualną i psychiką społeczną interesuje artystkę. Powierzchnia – ubranie zdaje się być szczególnym miejscem zapisu „obrazu” tożsamościowego: stygmaty ciała i skomplikowane siatki wykrojów krawieckich uzupełniają ten szczególny „kwestionariusz personalny”. Tkanka płótna malarskiego, tkanka ciała, tkanka tkaniny wydają się funkcjonować według tych samych reguł: odgraniczać, zawierać, zapamiętywać, komunikować, przekształcać się, kontynuować pamięć… Zastanawiające, jak bardzo ostatnio ludzkie ciało stało się kanwą poszukiwań tożsamościowych.




kurator wystawy – dr Iwona Peryt-Gierasimczuk