Józef Burlewicz
Malarz i grafik urodzony w 1938 r. we Frampolu. Studiował na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem prof. Hanny Rudzkiej-Cybisowej. Po ukończeniu studiów w 1963 roku mieszkał w Zielonej Górze. Od 1983 roku osiedlił się w Gryżynie koło Krosna Odrzańskiego. Brał udział w ośmiu edycjach wystaw Sympozjów Złotego Grona w latach 1963-77.

Od 1971 roku zasiadał w Komitecie Organizacyjnym tej imprezy. Przez trzy kadencje piastował stanowisko prezesa zielonogórskiego okręgu ZPAP. Za twórczość plastyczną został uhonorowany w 1983 roku nagrodą II stopnia Ministra Kultury i Sztuki. Jego prace znajdują się kolekcjach instytucji państwowych oraz prywatnych, zaś najliczniejszy zbiór Józefa Burlewicza posiada Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze.
Specjalizuje się w malarstwie olejnym, pastelu, grafice. W jego twórczości dominują wizje świata przywołujące skojarzenia z największymi klasykami europejskiego surrealizmu. Artysta od dekad umiejętnie wtrąca do kompozycji opowieść o współczesnych bolączkach ludzkości. Przyjmują one formę obrazów pełnych filozoficznych, ponadczasowych refleksji o naturze człowieczej. Ubiera je raz w katastroficzną, a niekiedy w melancholijną, wyciszoną formułę pejzażu wzbogaconego scenami figuralnymi, rekwizytami. Ubogaca niemal pustą przestrzeń symbolicznymi pomnikami, posągami poddawanymi procesom destrukcji, wynikającymi z nieuchronnego działania czasu lub człowieka.

Tytuł wystawy stanowi bezpośrednie nawiązanie do namalowanego w 1974 r, jednego z wczesnych obrazów artysty, ilustrującego wyżej opisany styl narracji.
Ekspozycja prezentuje owoce pracy twórczej Józefa Burlewicza z ostatnich lat. Obrazy i pastele ujawniają szerokie spectrum ekspresji kolorystycznej: od dramatyzmu ciemnych tonów zmierzchu (Pustka III, 2018) po jasną lirykę codzienności (Pejzaż z kapliczką 2018).
Pojawiają się w nich scenerie afirmujące zarówno walory otaczającego świata, jak i opowiadające o trudnych relacjach człowieka z nieuchronnym porządkiem wszechrzeczy. Obrazy opiewające radość, płynącą z prostej pobożności, adoracji przydrożnych kaplic jak i przybliżające do zrozumienia eschatologicznego sensu, nieuchronności istnienia. "Wytrwać" to również wymowna poetyka egzystencjalnego niepokoju w cyklu pasteli „konstytucyjnych”. uzupełniających ekspozycję. Przedstawiają one liczne metafory, dyskretne aluzje na temat kontestacji obecnej sytuacji społeczno-politycznej.
Dramaturgię postaci zawartą w pozach, gestach i atrybutach zmiękcza i rozświetla pastelowy filtr scenerii, w której się znajdują. Jest to pejzaż eksponujący liczne przymioty przyrody, niezmiennej, wytrwałej w swej istocie, niezależnej od wpływu ludzkich emocji i manifestów.

Wystawa jest elementem cyklu „Artyści w przestrzeni miasta” realizowanego przy wsparciu finansowym Miasta Zielona Góra.