Jarosław Łukasik
Malarz i krytyk sztuki. Urodzony w 1961 roku w Warszawie, dzieciństwo i młodość spędził na zachodnim krańcu Puszczy Białowieskiej przy granicy polsko-białoruskiej. Obecnie mieszka w Poznaniu.
W 1995 roku otrzymał dyplom z malarstwa w pracowni prof. Jerzego Kałuckiego na PWSSP w Poznaniu. W 2004 roku na Wydziale Malarstwa i Rzeźby ASP Wrocław obronił doktorat. Tamże uzyskał w 2014 roku habilitację. W 2004 roku otrzymał stypendium Fundacji Promocji Sztuki powołanej przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. Jest profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Jako aktywny twórca jest autorem licznych wystaw indywidualnych m.in.: w Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej, Słupsk (2006); Galerii Miejskiej „Arsenał”, Poznań (2007); Galerii Pokusa, Wiesbaden, Niemcy (2011); Auli Akademii Sztuk Pięknych, Wrocław (2013); Galerii Biblioteki UZ, Zielona Góra (2018). Uczestniczył również w kilkunastu prestiżowych wystawach zbiorowych: XXXV Ogólnopolski Konkurs Malarstwa, Galeria BWA Bielsko-Biała (2001), Sztuka teraz, Muzeum Narodowe w Krakowie (2016); Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, Szczecin (2016, 2010, 2008, 2004, 2002); IV Międzynarodowy Przegląd Sztuki „Alternatywy 33”, Galeria 33, Ostrów Wielkopolski (2015); XXXV Ogólnopolski Konkurs Malarstwa .
Sens swoich obrazów artysta określa jako „każdorazowo odmienne domniemanie ufundowane na intuicji, której ostateczny pesymizm skrywa się pod kolorową maską syntetycznych, bądź jak kto woli, surowych i prostych w formie, kompozycji”.
Artysta opowiada o sobie i sobą poprzez śmiałe zestawienia barw. Kieruje budowaną nimi narrację ku odbiorcy wrażliwemu na egzystencjalny wydźwięk prezentowanych znaczeń. Narrację wzbogaconą kroplą zaskoczenia, dającą widzowi poczucie łagodnej dezorientacji w surowym wyrazie przedstawionego świata, naznaczonego obecnością i jednoczesną samotnością człowieka pośród towarzyszących mu rekwizytów, przedmiotów i istnień.
"Obrazy (nie)codzienne"
Malowanie.
A. Nie wiadomo kiedy się zaczęło i nie wiadomo kiedy się skończy. Trwam w nim niczym w kokonie, który daje mi poczucie bezpieczeństwa. Rozcieranie farb na płótnie jest czynnością, która porządkuje dzień, każe wyrwać się z chaosu natrętnych myśli, wystawić głowę ku światłu. Z malarstwem dzielę złudzenie, że czas nie płynie.
v
B. Malarstwo jest sztuką abstrakcyjną i jednocześnie bardzo zmysłową. Kolorem i kształtem zwraca człowiekowi to, co najcenniejsze w doznaniach i myślach.
Obraz.
A. Obraz jest historią malowaną z pamięci. Wiele chwil, lat czy godzin składa się na to coś co nazwiemy obrazem.
B. Obraz potrzebuje realności, aby móc osadzić uczucia i myśli w przestrzeni, którą każdy może dotknąć oczyma własnej, niepowtarzalnej wyobraźni.
C. Obraz jest iluzją. Jeśli w nią uwierzymy, to w nim zobaczymy wszystko, aż po horyzont, który też jest iluzją.
D. Obrazy to zwykłe przedmioty. Dla malarza, to jego codzienność. Otoczony nimi, ciągle rodzi pod powiekami następne, aby je potem malować.
E. Jednocześnie każdy obraz, jak żywa istota, ma swoją unikatową ścieżkę życia. Czasami krzyżuje się ona ze ścieżką innego życia. I wtedy to obraz staje się świętem, niecodziennością.
(-) Jarosław Łukasik
Wystawa jest elementem cyklu „Artyści w przestrzeni miasta” realizowanego przy wsparciu finansowym Miasta Zielona Góra.
